สงครามแดนเทพ

หมู่บ้านแห่งหนึ่ง กลางหุบเขา มีผู้คนมากมาย มายั่งร้านค้า โดยการดึงดูดของพวกเขาคือ ร้านค้าจาก { ตระกูลนิง } ซึ่งมีสมุนไพรหายากต่างๆนานา รวมถึงสมบัติล้ำค่าที่หาไม่ได้ ก็ยังมีขาย โดยลักษณะร้านค้าตระกูลนิงนั้น คล้ายโรงประมูล แต่มีขนาดเล็กกว่าโรงหอเท่าหนึ่ง แต่ถึงกระนั้นแล้ว ก็ยังมีผู้คนมากมายแห่กันมาซื้ออย่างไม่ขัดสาย

ทั่วตามองยั่งบริเวณในหมู่บ้าน พบว่าบ้านแต่ละหลังล้วนไม่ใช่ ชนชั้นสามัญ แต่ล่ะหลังมีขนาดใหญ่เท่า3ชั้นกันทั้งนั้น เป็นหนึ่งหมู่บ้านที่รุ่งโรจน์โดยแท้ .

ณ. บ้านหลังหนึ่ง โดยสภาพบ้านหลังนี้ ปูพัง

เหมือนร้างมานานแล้ว บ้านนี้มีความสูงราว2ชั้น

ด้านล่างคล้ายเป็นร้านอาหาร ส่วนชั้น2เป็นห้องพัก, และในจังหวะนั้นเอง มีเด็ก2คนนั่งกินข้าวอย่างเอร็ดอร่อย 2คนนี้เป็นพี่น้อง หน้าตารูปลักษณ์ โฉมหน้าคล้ายกันมาก พี่ชายจะมีหน้าตาที่หล่อระดับปานกลางเนื่องจากผมที่หวิกและไม่ได้ทำความสะอาด , ส่วนทางด้านน้องชายนั้น ใบหน้าดูอ่อนวัยกว่าวัยตนเอง มีหน้าตาสะสวยดั่งตุ๊กตา, "พี่หลง นี่!. .ข้าให้ท่าน " เสียงเป็นหนึ่งความรัก เป็นห่วงเป็นใย กล่าวออกมา

" เจ้ากินเถิดหลงญา เจ้าต้องเติบโตและแข็งแกร่งกว่านี้น่ะ " เสียงที่ปะปนความเหนื่อยล้า ลูบหัวผู้เป็นน้องสาวอย่างเอ็นดู ทางด้านน้องสาว หลงญายิ้มบานใจเลย "คิคิ งั้นข้าไม่เกรงใจแล้วน่ะ " เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ถัดจากมา ณ.ตอนกลางคืน หลงซอลได้พาหลงญาผู้เป็นน้องสาว เข้านอน ใบหน้าตุ๊กตานั้น นอนหลับปุ๋ยอย่างไม่เกรงใจ "หลงญา เพื่อเจ้า พี่ต้องกระทำ " หลงซอลเดินไปยังระเบียง พบว่า ในหมู่บ้านณ.ตอนนี้ มีผู้คนมากมายแห่กันมาอย่างไม่หยุดไม่หย่อน บางคนมาดี บางคนมาปล้นทำร้ายชาวบ้านก็มีมากมาย " ในเมื่อร้านค้าตระกูลนิงทำยอดขายพุ่ง ข้าหลงซอล จะสืบทอดมรดกล้ำค่าแล้วกัน " รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ฉายบนสีหน้าหลงซอล ก่อนจะเอาผ้าสีดำมาปกคลุมร่างกาย และมุ่งหน้าไปทันที.

ค่ำคืนอันมืดมิด กระแสลมพัดโหมไปมาปกปิดกลิ่นอายหลงซอล ตอนนี้หลงซอลเดินบนหลังคาบ้าน เพื่อมุ่งไปยังร้านค้าตระกูลนิงทันที

และในที่สุด เขาก็มาถึง "ที่นี้คนเยอะจริงๆ สิ่งของน่าจะล้ำค่ามากแน่ " หลงซอลซ้อนตัวบนหลังคา ก่อนจะเตะกลายเป็นรูขนาดเท่าตัว

และกระโดดลงไป "ที่นี้น่าจะเป็น คลังเก็บของ"

ในที่สุดตอนนี้เขาก็มาถึง ในคลังเก็บห้องนี้ มีพื้อนที่ไม่ใหญ่ คาดการณ์คเนของฟลงซอล ห้องคลังแห่งนี้ เทากับห้องพักที่ย้านเขาไม่มีผิด

หลงซอลกวาดตามองทุกที่ในห้อง พบว่าตอนนี้ ยังไม่มีใครอยู่, เท้า 2ข้างขยับอย่างไร้เสียง,

นิ้วมือที่เล็กนั้น เปิดกล่องอย่างฉับไว ทั่วตาแวปเดียว สิ่งของในกล่องสาบสูญหายแล้ว

" หมายเลข 456 สมุนไพรโสมโลหิต "

"นิงฟู โสมโลหิตในคลัง เหลือเท่าใดแล้ว "

"ถ้าข้าเดาไม่ผิด น่าจะเหลืออีก 2 ต้นน่ะ เดี๋ยวข้าไปเอาก่อน " ผู้สูงวัยชุดแดงนั้นเดินเข้าไปในห้องเก็บสมบัติทันที นิ้วมือกระทบประตู ประตะบานใหญ่เปิดออกอย่างช้าๆ ชายชุดแดงเดินเข้าไป แต่ก่อนที่เขาจะเดินอีกเก้าหนึ่งนั้น สายตาอันน่าตกใจกวาดมองหีบสมบัติที่ถูกเปิดออกทุกส่วน หนังตากระตุกก่อนจะเบ่งเสียงอันน่าเหลือเชื่อว่า " แย่แล้ว! "

   ทางด้านฝ่ายหลงซอลตอนนี้ เงาร่างไร้สภาพนั้นหนีอย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะทักษะการเดินไร้เสียงของหลงซอล เปรียบเสมือนว่า การกระทำเหล่านั้น เกิดขึ้นมาหลายครั้งแล้ว และในที่สุดหลงซอลก็ถึงบ้านของเขา " หึ การปล้นสมบัติครั้งนี้ กำไรมหาศาลเลยทีเดียว ฮ่าๆ สมแล้วที่เป็นร้านค้าตระกูลนิง ของดีหายากมากมายจริงๆ" 

  หลงซอลมุ่งเข้าห้องตัวเองทันที ก่อนจะปิดบานประตูนั้น แผ่นกระดาษขนาดเท่ามือปรากฏ 

นี่คือ ยันต์ ด้วยสามารถปกปิดกลิ่นอายทั้งหมดในรัศมี รอบห้อง ยันต์แผ่นนี้ มีรูปลายอักษรพิศดาร

ที่เป็นสีเลือด แลเห็นน่ากลัว "เอาละ เรียบร้อย " 

   หลงซอลหลังจากแปะยันต์ที่งานประตูนั้น หลงซอลขยับฝ่าเท้า เดินไปยังบนเตียง ก่อนจะนั่งลง 

ทั่วตามองในห้องนี้ แหวนบรรจุก็ปรากฏ ก่อนที่หลงซอลจะเอาสิ่งของภายในนั้น แหวนบรรจุก็ประกายแสงขึ้น พร้อมกับสมบัติมากมายดังกล่าว

ปรากฎต่อหน้าหลงซอล สมบัติที่มากมายเหล่านี้

มีทั้งสมุนไพร ทักษะยุทธ์ รวมไปถึงอาวุธชุดเกราะ 

และแผนที่ "ข้าต้องปรุงโอสถให้กับหลงญา ฉะนั้น

 สมุนไพรดอกเพลิงตะวัน, ดอกบัวเมฆา, "

หลงซอลมองไปยังสมุนไพรดังกล่าว สีหน้าเริ่มมีความหวัง ก่อนจะเอาสมุนไพรดังกล่าว เข้าเตาหลอมทันที "ถัดจากนี้ เพลิงอสูรพยัคเมฆา ลำดับที่ 12 " หีบสมบัติชิ้นหนึ่งที่มีพลังน้ำแข็ง กับอุณหภูมิที่ปลดปล่อยเย็นจัด "นี่คือ เพลิงพยัคเมฆา เพลิงอสูรลำดับที่ 12 งั้นลึ " หลงซอลสีเผยสีหน้าเหลือเชื่อ ก่อนผุดรอยยิ้มเจ้าเหล์ "ฮ่าๆ สมแล้วที่เป็นคลังสมบัติตระกูลนิง ไฟวิเศษระดับนี้ ถึงกับนำเอามาขาย " หลงซอลหยิบเปลวเพลิงนั้น อุณหภูมิที่เย็นจัด แผ่ซ่านบริเวณมือทันที ตอนนี้มือของหลงซอลกลายเป็น มือน้ำแข็งแล้ว "สมแล้วที่เป็น เพลิงอสูรลำดับ12 สลาย! " เหยียนซอลเรียกเปลวเพลิงสีม่วงออกมา ทั่วตาแวปเดียว เพลิงพยัคดังกล่าว กะเริกซ้อนทันที เปลวเพลิงสีม่วงดำปกคลมบริเวณมือที้ถูกแช่เเข็ง ทันทีที่เปลวเพลิงปรากฏ 

น้ำแข็งก็ถูกละลายทันที.   

  หลงซอลผสานท่ามือ และส่งเปลวเพลิงสีขาวลงเตาหลอมทันที เปลวเพลิงที่ถูกส่งเข้าไปอย่าไมาขาดสาย เปรียบเสมือนกระแสวายุขนาดเล็ก หมุนละลิ่วดังฟุ้ว ก่อนที่จะเพิ่มเปลวเพลิงสีม่วงรอบ2 หลงซอลกวักมือทีหนึ่ง สมุนไพรทั้ง2ก็ถูกส่งในเตาทันที สมุนไพรที่ถูกหลอมด้วยไฟอสูรทั้ง2 ภายใต้การควบคุมอุณหภูมิเปลวเพลิงด้วยพลังจิตวิญญาณไร้สภาพ, ภายใต้การควบคุมอย่างสมดุลนี้ สมุนไพรดังกล่าว ก็ถูกหลอมอย่างไม่ยากเย็น สุดท้าย กลายเป็น ของเหลวสีแดงและสีขาว